mustafa necati karaer

• GÜNDÜZ RÜYASI

Masallarım vardı ya nineciğim,
Kulak memelerimi öpen, sımsıcak,
Gece gündüz kendi halinde akan
Dağ pınarları gibi, şimdi uzak.

Sütbeyaz bir kısrak seçip, dere tepe
Seslere gitmek var, çağıran seslere,
Yıldızların köşesinden öpe öpe,
Ağzında ateşten bir dudak.

Hangi yola sürsem atımı, bir dağ çıkar,
Her dağın ardında tılsımlı bir dev var.
Dayan şehzadem diyor, kuşlar.
Sonunda kapılar açılacak.

İşte, nar çiçekleri ve ölüm:
Padişahın küçük kızını görürüm,
El değmemiş bir salkım beyaz üzüm,
Sarayın camlarında tutsak.

Gittim, az gittim, uz gittim.
Gündüz rüyası bu, dümdüz gittim:
Tahtımı ve ülkelerimi yitirdim.
Kim bilir hangi çocuklar bulacak?

renga (21.09.2007 - 16:04)